«Համահայկական ճակատ» շարժման առաջնորդ, գեներալ-մայոր Արշակ Կարապետյանի հարցազրույցը՝ HayqNews.am լրատվականի գլխավոր խմբագիր Արմինե Սիմոնյանի «Մենք» հեղինակային հաղորդմանը:

 Հայաստանում ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ թիրախավորվում են մեր երկրի կարևորագույն ոլորտները, այդ թվում Հայկական բանակը: Թիրախում են նաև ՀՀ Սահմանադրությունը, Անկախության Հռչկագիրը: Վերջերս այս կարևոր փաստաթուղթը հայտարարվեց որպես «Հայաստանի Հանրապետության չգոյության մասին փաստաթուղթ»: Նաև կոչ արվեց` «Դադարեցնել բանակի սրբագործումը»: Հայտարարվում է, թե` «Կամավորականը պետության չգոյության սիմվոլն է»: Եվ այս ամենը՝ Ադրբեջանից հնչող սպառնալիքների ֆոնին: Կխնդրեմ ձեզ՝ որպես զինվորական, արձագանքել այս արտառոց, սենսացիոն հայտարարություններին:

Ճիշտն ասած, չէի ցանկանա մեկնաբանել այդ մարդու ասածները և չեմ էլ ուզում իմ համեմատություններով իրեն վիրավորել: Բայց այսօր մեր կառավարությունը՝ իր գլխավորությամբ, հիշեցնում է մի կապիկի, որին դրել են վանդակի մեջ ու ձեռքը նռնակ են տվել: Կրկնում եմ, ես որևէ մեկին վիրավորել չեմ ցանկանում, բայց այդ մարդը գնահատական է տալիս Անկախության Հռչակագրին և մեր Սահմանադրությանը, դրանք համարում է բացասական փաստաթղթեր, հայտարարում է, թե դրանք հիմք չեն պետություն ունենալու համար… Ես այսօր մեր անդամներից մեկի հետ խոսում էի հեռախոսով, ով շատ բնական հարց տվեց՝ ո՞ր երկրի ղեկավարն է ինքը, ո՞ր պետությունից է աշխատավարձ ստանում: Եթե նա չի ճանաչում պետությունը, ի՞նչ իրավունք ունի ստորագրություն դնելու վարձատրման տակ:

Նրա հայտարարություններն աբսուրդ են: Մենք աշխարհում միակ երկիրն ենք, որի ղեկավարը բարձրաձայնում է, թե երկրի Սահմանադրությունն ու Հռչակագիրը լավը չեն: Ինքը պետության «հիվանդության» մասին է խոսում, որ մենք՝ ժողովուրդս, երևի սխալ բան ենք արել, որ ընտրել ենք նման որակի մարդու, որը ոչ մի առնչություն չի ունեցել երկրի պաշտպանության հետ: Դրա համար էլ նման վերաբերմունք է ցույց տալիս պետությանը, մեր խորհրդանիշներին, և նման հայտարարություններ է անում բանակի մասին:

Ասեմ, որ իր սիրելի ԱՄՆ-ին մենք էլ ենք շատ լավ վերաբերվում, բայց ինքը, ոնց որ թե, ուրիշ Միացյալ Նահանգներ է սիրում: ԱՄՆ-ում Սահմանադրությունն ընդունվել է մեկ անգամ և տարիների ընթացքում, ելնելով ժամանակներից, ինչ-որ փոփոխությունների է ենթարկվել, բայց այն ընդունվել է մեկ անգամ: Ոչ մի նախագահ նման վարք չի ցուցաբերել: Նույնիսկ, եթե եկել են Սահմանադրություն փոխելու, գործող Սահմանադրությանը միշտ հարգանքով են վերաբերվել, ուղղակի ասել են, որ այս կամ այն պատճառով անհրաժեշտ է փոխել Սահմանադրությունը:

Ես համարում եմ, որ մեր դատարանները գործ ունեն անելու, ինքը վիրավորել է Անկախության Հռչակագիրը և Սահմանադրությունը, կարծում եմ, որ դա քրեորեն պատժելի արարք է: Նա շարունակաբար է նման հայտարարություններ հնչեցնում, ես չեմ զարմանում, որովհետև այդ մարդը միշտ խնդիր ունի, որպեսզի իր մասին խոսեն, կապ չունի, թե ոնց՝ լա՞վ, թե՞ վատ: Դրա համար նա անում է նման հայտարարություններ, կամ գնում է մի տեղ ու հեծանիվ է քշում: Այդ ամենով նա մեկ խնդիր է լուծում:

Ֆեյսբուքով մարդկանց պաշտոնանկ անելով էլ նույն խնդիրն է լուծում, որպեսզի ամբողջ ուշադրությունը կենտրոնանա իր անձի շուրջ, որպեսզի մարդիկ չլսեն այն գաղափարները, որոնք արտահայտում են ուրիշ կուսակցություններ, շարժման ղեկավարներ: Ինքը կարող է իր արտաքինը փոխել, կարող է ամեն ինչ անել, միայն, թե իր մասին խոսեն, իրենից ուշադրությունը չշեղվի և չծնվի մի անձ, կամ մի շարժում ու կուսակցություն, որն, ի վերջո, իրեն կբերի «վախճանի»:

Ինչ վերաբերում է կամավորականների մասին արած հայտարարությանը, բոլոր պատերազմների ժամանակ, բոլոր երկրներում եղել են կամավորականներ, բայց ինքը շփոթում է պայմանագրային ծառայությունը կամավորականի հետ: Եթե կամավորականն աշխատավարձ է ստանում, նա այլևս կամավորական չէ, նա կամավոր սկզբունքով եկել է ծառայության և դու նրան վարձատրում ես, ու նա դառնում է պայմանագրային ծառայող: Ինքը նույնիսկ դա չի տարբերում: Հայ կամավորականները 90-ականներին էլ, երբ մենք չունեինք կանոնավոր բանակ, ինչ-որ բարեգործների հովանավորությամբ, գնում էին մեր երկիրը պաշտպանելու: Բայց եթե նա պետությունից ստանում է աշխատավարձ, այլևս կամավորական չէ, մնացածը քո գործն է՝ գնաս էդ մարդուն բերես օրինական դաշտ: Եթե դու ասում ես՝ պետություն չկա, դա նշանակում է, որ դու գործ չես անում, դա ձե՛ր խնդիրն է: Ինքը եկել է որպես պայմանագրային ու որպես այդպիսին է պայմանագիր կնքել ու աշխատավարձ ստացել: ԱՄՆ-ում զինվորական ծառայությունը պայմանագրային է, գիտեք՝ զորակոչով չէ, զորակոչը կամավորական հիմունքներով է. անձը գալիս է պետության հետ պայմանագիր է կնքում, գումար է ստանում և ծառայում է: Ուզում եմ ասել, որ ինքը նույնիսկ ամենահասարակ բաները չգիտի և փորձում է քննադատել:

Ասում է՝ բանակը մի սրբացրեք: Ես հիմա դիմում եմ բանակի սպաներին ու գեներալներին, դուք չեք կարծո՞ւմ, որ ինքը հող է նախապատրաստում, որպեսզի ապագայում ելույթ ունենա ու ասի, թե բանակը մեզ պետք չէ: Չե՞ք կարծում, որ հող է նախապատրաստում, որպեսզի որոշներին նստեցնի, երբ կհանձնի հերթական հողերը:

Իրեն թեմաներ են պետք, հասկանո՞ւմ եք: Կհիշե՞ք, 90-ականներին կար նման երևույթ. կար նախագահ, ով առավոտյան, երբ սթափվում էր՝ հայտարարում էր, թե կառավարությունում բոլորին հանում է գործից: Նրա անունը չեմ ուզում տալ… Ինձ թվում է, որ մենք հիմա մի իրավիճակի մեջ ենք, ինչին օդաչուներն անվանում են տուրբուլենտություն: Նորից եմ կրկնում՝ ինքը լուծում է իր անձի հարցերը, մարդիկ, ովքեր չորս տարուց ավելի հավատարիմ ծառայել են իրեն, մեկ վայրկյանում կարող է հրաժարվել նրանցից՝ հանուն իր աթոռի, և դա մենք տեսնում ենք:

Վերջերս Դուք բաց նամակ էիք հղել կառավարությանը ՝ անձամբ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին, հանդես էիք եկել անհետ կորածների, բռնի առևանգվածների ու գերիների ընտանիքների անունից։ Ինչո՞ւ Հայաստանի իշխանություններն անհրաժեշտ քայլեր չեն անում Բաքվում պահվող մեր գերիներին, մասնավորաբար, Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը Հայրենիք վերադարձնելու ուղղությամբ: Եվ հետաքրքիր է, այս իրավիճակում՝ ի՞նչ քայլեր կանեիք Դուք, եթե լինեիք երկրի ղեկավարը:

Ես, իմ վերջին պաշտոնում՝ ՊՆ նախարար եղած ժամանակ, արել եմ կոնկրետ քայլեր, բանակցել եմ գերիների հարցով, և եղել են բավականին արդյունքներ: Չեմ ուզում ասել, եթե լինեի երկրի ղեկավար, «եթե»-ն լավ բառ չէ, պայմանական ասված բառ է, ինչն ինձ դուր չի գալիս: Ես կասեմ, թե ի՞նչ պետք է անի երկրի ներկայիս ղեկավարությունը: Կա երկու ճանապարհ: Առաջինը, պետք է ունենալ ուժեղ երկիր ու բանակցել՝ հավասարը հավասարի հետ: Բայց ինքը չի կարող ստեղծել ուժեղ երկիր, որովհետև ինքը կառավարիչ չէ, ինքը ադմինիստրատոր, մենեջեր չէ, և իր ողջ կյանքում այդպիսինն չի եղել: Պետք է կարողանաս երկիրդ զարգացնել, պետք է աշխարհին ներկայանաս որպես մի երկրի ղեկավար, որն ուժ ունի: Վերցնենք, օրինակ, Իսրայելը. տարածքով Հայաստանից փոքր է, բայց Իսրայելի ղեկավարները կարողացել են երկիրը հզորացնել, արտաքին քաղաքականության մեջ նրանք այնքան պարզ են, որ դրանով ուժեղացնում են իրենց երկիրը, քանի որ ում վրա հենվում են, նրանց մոտ առաջացնում են վստահություն, վերջիններս էլ օգնում են Իսրայելին: Իսկ մենք ունենք խնդիրներ արտաքին աշխարհի հետ: Ամբողջությամբ, բոլոր ուղղություններով ունենք պրոբլեմներ: Ինքը եկավ Մոսկվա ու, մեկ էլ՝ Վրաստանի նախագահը գրեց, թե Լոռին իրենցն է… 

Գիտեք, դպրոցում բոլորն են ծաղրում թույլ երեխային, ցավոք, այդպես է ու, եթե մենք թույլ երկիր ենք՝ չորս կողմից մեզ հարվածելու են: Ադրբեջանը կարողացավ մեզանից վերցնել Արցախը, կարողացավ մտնել ՀՀ տարածքներ, իսկ մեր երկրի ղեկավարությունն այսօր ասում է, թե մենք պետք է նրանց հետ խաղաղության պայմանագիր կնքենք: Եթե մեր գերիներին պահում են Բաքվում ու չեն տալիս, կներեք, ինչի՞ պիտի մյուս երկրի ղեկավարը չհայտարարի, որ իրենք էլ են մեզանից հող ուզում: Այսպիսով, գերիներին հետ վերադարձնելու առաջին ճանապարհը՝ ուժեղ երկիր ունենալն է:

Երկրորդը, գերուն՝ գերու հետ են փոխանակում, այսինքն, դո՛ւ էլ պետք է հակառակորդ երկրից գերիներ ունենաս: Ինձ թող չմեղադրեն պրոպագանդայի մեջ, բայց կա այդ երկու ճանապարհը, այլ ճանապարհ՝ գերիներին հետ բերելու հարցում՝ չկա՛: Դե, գուցե երրորդն էլ կարող է լինել այն, որ մի օր, չգիտես ինչի համար, Ադրբեջանի նախագահը զարթնի ու ասի՝ բոլոր գերիներին բաց եմ թողնում, ինչը քիչ հավանական եմ համարում, մանավանդ, երբ խոսքը վերաբերում է Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը:

Ճիշտ եք ասում, մենք երթ ենք կազմակերպել դեպի Կառավարություն, Սահմանադրական դատարան ու մեր նամակներն ենք հանձնել, և սպասում ենք պատասխանների: Դեռ սպասում ենք: Եթե մեզ չպատասխանեն, կամ իրենց պատասխանը մեզ չբավարարի, ունենք համապատասխան ծրագիր, ինչով շարժվելու ենք: Իրենք թող հասկանան, որ Ազգային Տրիբունալի որոշումը շատ մեղմ է Նիկոլ Փաշինյանի հանդեպ, շա՜տ մեղմ է, և Տրիբունալը կարող է իր այդ մեղմ որոշումը վերանայել. դեռ այլ բան չասեմ:

Մյուսներին, մասնավորաբար, Քննչական կոմիտեի, Դատախազության ու մյուս ոլորտների պաշտոնյաներին կառաջարկեի օրենքի տառից այն կողմ չանցնել, մարդկանցից պարտադրանքով ցուցմունքներ չկորզել, մարդկանց չվախեցնել: Մեկ անգամ արդեն ասել եմ, մենք բոլորի անունները գիտենք: Երևի, թե մոտակա ժամանակներս կսկսենք որոշ գործողություններ կոնկրետ այդ անձերի դեմ, որոնք խախտելով օրենքը, կատարելով երկրի ղեկավարի ցուցումը, սրա-նրա վրա գործեր են հարուցում, ու դրանով կոտրում են երկրի ողնաշարը, փորձում են բյուջեն լցնել՝ դատախազների ու քննիչների միջոցով: Հասկանո՞ւմ եք, թե ինչ է կատարվում, փորձում են վաճառել մեր սրբությունները՝ բյուջեն լցնելու համար: Համալսարանի կամ գիտակրթական օջախների շենքերն են փորձում վաճառել, որտեղ տասնամյակներ շարունակ սերունդներ են կրթվել, մեծացել, ու այսկերպ ուզում են կոտրել մեր ժողովրդի ողնաշարը:

ՀՀ-ում ապրում է երկու միլիոն մարդ, նրանք չգիտե՞ն, թե ովքեր են զբաղվում թմրամիջոցներով, չգիտե՞ն, թե ովքեր են հանցագործությունների, այսպես ասած, հովանավորները, ովքեր են ծածկադմփոց անում իրական հանցագործությունները, չգիտե՞ն, թե ինչ է կատարվում երիտասարդության մեջ: Չգիտե՞ն, թե ովքեր են իրենց իսկ կուսակցության մեջ (հիմա՝ ՔՊ-ում) թմրամիջոցներ օգտագործում: Մենք չգիտե՞նք, թե ովքեր են դրա հովանավորները: Երկիրը դարձրել են 30-ականների Չիկագոն. ամեն օր կարդում ենք էս կամ էն սպանության մասին, դժվա՞ր է դրա դեմն առնել: Ընկել են իրենց քննադատող քաղաքական գործիչների, գեներալների հետևից, նրանց են ուղղել իրենց ամբողջ ուժերը:

Ես մեկ անգամ ասել եմ՝ մենք ընտանիքներ չենք մտնում, բայց իրենք սրբություն չունեն, իրենք ընտանիքներ են մտնում, իրենք ծնողի պատճառով կարող են երեխային նստեցնել: Փաստեր կան, կարող են 10 հոգով գալ ու երեխային կալանավորել նրա համար, որ դժգոհ են նրա ծնողից: Ինչպե՞ս կարելի է ծնողից դժգոհ լինելու պատճառով՝ խոսել երեխայի մասին կամ փաստեր հրապարակել, ես դա չեմ կարողանում պատկերացնել:

Մի լակոտ ելնում ու գեներալին գնահատական է տալիս, թե, բա, գեներալը սենց, գեներալը նենց: Այս ազգը պետք է հասկանա, որ սպան ազգային հարստություն է, ես այս մասին դարձյալ ասել եմ, որ սպան ամենակարևոր մարդն է երկրի համար: Մենք պետք է հասկանանք, թե որոնք են մեր ազգային նշանակության ոլորտները, պետք է հասկանանք, թե ինչպես ենք դաստիարակում մեր երեխաներին, ինչ երկրի համար ենք դաստիարակում:

Մեր երկրում կորել են բոլոր գաղափարները, մեր գաղափարը դարձել է, կներեք, փող աշխատելը, և դա հենց իրեն է վերաբերվում (հիմա՝ Փաշինյանին): Ո՞նց կարող է պետական բյուջեի հիմնական ապահովողները, բացի մեկ-երկուսից, լինեն սպասարկման ոլորտները, ո՞նց կարող է այդպես լինել: Կարծում եմ, որ կա մեծ կոռուպցիա, և այդ կոռուպցիայի գլխին կանգնած է հ՛ենց ինքը. այժմ մենք ստուգում ենք այդ տեղեկությունները: Նաև տեղեկություն ունենք, որ որոշ երկրներում կան ձերբակալվածներ, ես դեռ չեմ ասում, թե ինչի մասին է խոսքը, պետք է ստուգենք…

 Մեր նախորդ հարցազրույցում, անդրադառնալով Ազգային Հպարտության Տրիբունալի որոշմանը, Դուք ասել էիք, որ օրենքի պահանջի համաձայն, 30 օր կսպասեք արձագանքներին, որից հետո քայլեր կձեռնարկեք՝ ձեր ունեցած ճանապարհային քարտեզի համաձայն: Հիշեցնեմ, որ հոկտեմբերի սկզբին «Համահայկական Ճակատ» կուսակցության անդամները Ազգային Հպարտության Տրիբունալի որոշումը փոխանցել էին Նիկոլ Փաշինյանի աշխատակազմին, Արտաքին գործերի նախարարությանը, Գլխավոր դատախազությանը, ԱԱԾ-ին: Հարցս հետևյալն է` այս գերատեսչություններից որև է մեկից կա՞ արձագանք, թե՞ ոչ: Եվ որո՞նք են լինելու ձեր հետագա քայլերը՝ Տրիբունալի որոշման տրամաբանության շրջանակում:

Շատ ճիշտ եք ասում, մենք 30 օր սպասել ենք և քայլերն արդեն արվում են: Մի կարծեք, թե քայլեր ասվածը ֆիզիկապես քայլեր անելն է, չէ, փաստաթղթեր ենք պատրաստում: Եթե հիշում եք, տարբեր ժամանակներում մենք հանձնեցինք այդ որոշումը՝ մի տեղ շուտ, մեկ այլ տեղ ավելի ուշ՝ մեկ շաբաթ անց: Դեռ ստացել ենք միայն մեկ պատասխան՝ վարչապետի կողմից, որն ուղղվել է «Համահայկական ճակատ» շարժման անդամներից մեկի անունով: Պատասխանն, իմիջայլոց, վերաբերում է գերիների հարցին, ինչն ուղարկվել է Արտաքին գործերի նախարարություն և Ազգային անվտանգության ծառայություն: Իսկ ինչ վերաբերում է Տրիբունալի որոշմանը, ապա դեռ չունենք ո՛չ կարծիք, ո՛չ պատասխան: Այն օրը, երբ լրացավ 30 օրը և ավարտվեց մեր սպասման ժամանակը, հաջորդ իսկ օրվանից մենք աշխատում ենք: Ինձ թվում է, որ մոտակա ժամանակներս դուք արդյունքներին կլինեք ականատես: Տրիբունալը, ինչքան տեղյակ եմ, արդեն սկսել է ուսումնասիրել որոշ անձանց գործունեությունը, խոսքը նրանց մասին է, ում հանձնել ենք մեր որոշումը: Կարծում եմ, Տրիբունալն արդեն իր աշխատանքը կանի և ցույց կտա արդյունքները: Ինչ վերաբերում է մեր Շարժման գործողություններին, որոշումները կայացված են, այդ հարցով անցկացվել են մի քանի նիստեր, կայացված որոշումների մասին ես դեռ չեմ ուզում բարձրաձայնել, բայց մոտակա ժամանակներս կտեսնեք, մենք բավականին ակտիվանալու ենք, եթե Գյումրիում եղան ընտրություններ, շատ հնարավոր է, որ մենք այդ ընտրություններին մասնակցենք: Քաղաքական դաշտում տեղի ունեցող ապագա իրադարձություններին մենք շատ ակտիվորեն հետևելու ենք, և մասնակցելու ենք: Մնացածը, կապված մեր քայլերի հետ, գիտեք՝ ես նախօրոք չեմ ասում, թե՝ սա կանենք, նա կանենք: Բայց մենք ունենք բավականին հաջողություններ որոշ ոլորտներում, իսկ մյուս ոլորտների վրա աշխատում ենք:

Պարոն Կարապետյան, կառաջարկեմ մեր հարցազրույցը եզրափակել Հայաստանի Հանրապետության համար մեկ այլ կարևոր հարցով. դա մեր երկրի տնտեսության ու սոցիալական խնդիրներին է վերաբերում: Մի քանի փաստեր բարձրաձայնեմ. 2025 թվականի համար խոստացված 7 տոկոս տնտեսական աճի փոխարեն կանխատեսվում է ընդամենը 5,6 տոկոս աճ։ Արդյունաբերության ոլորտի աճը զրոյական է: Հանեցին եկամտային հարկի արտոնությունը: Կառավարությունն անընդհատ նոր հարկային բեռ է ավելացնում փոքր բիզնեսի վրա։ Օտարերկրյա կապիտալը հեռանում է երկրից։ Երկրում սոցիալական իրավիճակը շատ ավելի կսրվի հունվարի 1-ից հետո, քանի որ սպասվում են թանկացումներ. բարձրանալու է գույքահարկը, շրջանառության հարկը: Տրանսպորտի մեկ ուղղության համար վճարելու ենք 300 դրամ, բայց չեն բարձրանալու նվազագույն աշխատավարձը, կենսաթոշակները: Ու այս ամենի հետ մեկտեղ ահագնացող չափերի է հասել պետական պարտքը` հատելով 12 մլրդ դոլարի շեմը: Ըստ ձեզ, ինչպիսի՞ն պետք է լինի սոցիալ-տնտեսական քաղաքականությունը մի երկրում, որը իրականում գտնվում է պատերազմական իրավիճակում:

         Բոլոր քայլերը, այդ թվում վերջին երկու օրվա քայլերը, փաստում են այն մասին, որ մեր պետությունը ոչ մի ոլորտում չունի ծրագիր, բացարձակապես չկա ծրագիր: Վեց տարի է, որ գործում է այս խորհրդարանը, ցույց տվեք մեկ օրենք, որն ի սկզբանե մշակվել և ընդունվել է Հայաստանի քաղաքացիների կողմից արտահայտած կամքի կամ ցանկությունների հիման վրա: Այն օրենքները, որոնք ընդունվել են, եղել են ինչ-որ մի երկրի թելադրանքով: Եվրոպացիները մեզ վարկ են տվել, այնուհետև մի հատ ցուցակ են ուղարկել ու ասել, որ էս օրենքները պետք է ընդունեք, մենք էլ խելոք գնացել ընդունել ենք: Նորից եմ ասում՝ դրանք օրենքներ են, որոնք մեզ բնորոշ չեն, մեր խորհրդարանը չի աշխատել հայ ժողովրդի համար: Մենք չունենք ծրագիր, թե ինչպես պետք է զարգացնել էկոնոմիկան: Թող ներկայացնի, թող մի օր վեր կենա և ասի՝ սա մեր ծրագիրն է, ժողովուրդ ջան, 2025 թվին ունենալու ենք սա, 2035 թվին ունենալու ենք սա, 2045-ին՝ սա: Լսե՞լ եք նման բան, ասե՞լ է, որ, օրինակ, 2030 թվականի սոց. փաթեթում լինելու է այս կամ այն ծրագիրը ժողովրդի համար: Չէ, չի ասել:

Նույնիսկ տրանսպորտի թանկացման հարցում իրենք ծրագիր չունեն. 100 դրամից սարքել 300 դրամ, դա նշանակում է՝ ծրագիր չունենալ: Եթե 100 դրամից սարքեին 110 դրամ, հնարավոր է մենք համարեինք, որ սա ինչ-որ երևույթի հետ է կապված՝ օրինակ, ինֆլացիայի, այսինքն, ինչ-որ ծրագիր կա: Բայց եթե ուզում են 100-ից սարքել 300 դրամ, դա խոսում է նրա մասին, որ իրենք ծրագիր չունեն, դա փաստում է այն մասին, որ իրենք էլի PR են անում:

Հիմա ասեմ, թե ո՞նց է լինելու. վաղը ինչ-որ մեկը վեր կկենա ու կասի՝ ես թույլ չեմ տալիս, պետք է լինի 200 դրամ, այսինքն՝ 100-ից թանկացնել 200 դրամ, ինքն էլ վեր կկենա ու կասի՝ տեսաք, չթողեցի: Այսպես, բոլոր ուղղություններում բարդակ է, ուղղակի բարդակ: Եվ քանի գնա, մեր վիճակը ծանրանալու է. 12 միլիարդի արտաքին պարտք ունենալը մեր երկրի նման երկրի համար, ազգային անվտանգության խնդիր է, ինչին ի՛նքն է հանգեցրել:

Մյուս տարի էլ, երևի նորից մեկ միլիարդի սահմաններում վարկ են խնդրելու: Ի՞նչ են անում այդ գումարները, 12 միլիարդը մեր քաղաքացիների մեջ, եթե հավասար բաժանեին, բավականին գումար կլիներ: Ի՞նչ են անում: Ես նայում եմ իրենց հագածին, իրենց կեցվածքին, եկեք համեմատենք 2018 թվին իրենց հագած շորերը այսօրվա իրենց հագածի հետ: Եկեք հասկանանք՝ ի՞նչ է կատարվում, ո՞ւմ են վարձատրում, ինչի՞ են վարձատրում, ի՞նչ պարգևներ են ստանում այն ոլորտների պատասխանատուները, որտեղ, օրինակ՝ ունենք հանցագործության 60 տոկոս աճ ու ամենամեծ մասը՝ սպանություններ են: Հայաստանը դարձել է նարկոտուրիզմի երկիր: Ի՞նչ երկիր է դարձրել նա Հայաստանը, մենք ի՞նչ երկրում ենք ապրում, ի՞նչ երկրում պետք է մեր երեխաները դաստիարակվեն: Անկառավարելի երկիր է դարձել Հայաստանը, քաոսային վիճակ է:

Երեկ դիտում էի Fronttv-իի նկարահանումները Գյումրիից լրագրողը ժողովրդին հարցեր է ուղղում… Ուղղակի մեղք է էդ ժողովուրդը: Մի կնոջ են ցույց տալիս, ով ասում է՝ այսօր 1 կգ պանիր եմ վաճառել, ոնց որ թե, լավ են գործերս: Սա ահավոր վիճակ է։

Շոումեն է… Ես չեմ ուզում նրան վիրավորել անձնապես, ես խոսում եմ գաղափարի մասին: Հիմա էլ ուզում է իր կերպարը փոխել: Լենին պապիի նման էր խոսում, նոր երկրի, նոր գաղափարների մասին էր ասում, էդ կերպարով էր ման գալիս: Հիմա սպասենք, տեսնենք, թե ի՞նչ կերպար է ընդունում՝ Հիտլե՞րի, Մուսալինիի՞, ո՞ւմ կերպարը: Չնայած ասեմ ձեզ, ինքը դրան էլ ընդունակ չէ: Սրանք պետք է շուտափույթ հեռանան, որովհետև ինչքան մնացին մեր երկրի ղեկին, էնքան ծանր է լինելու իրենց ապագան, երբ էդ աթոռներից դուրս գան:

Եվ ուզում եմ կրկին մեր ժողովրդին ասել. ժողովուրդներ, որոնք ընկնում են մարտում, նորից բարձրանում են, իսկ որոնք  հանձնվում են՝ վերանում են: Այս խոսքերին պետք է լուրջ վերաբերվել: Պայքարը վերաբերում է բոլո՛ր ոլորտներին, միայն սահմանի մասին չէ խոսքը: Հայաստանի ապագա ղեկավարը պետք է լինի մարդ, որը գոնե գիտի, թե ինչ է անվտանգությունը:

«Համահայկական ճակատ» շարժման մամուլի ծառայություն